بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به بركنندگان به قوت

وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً

و به كشندگان كشيدنى (يا جهندگاه جهشى)

وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً

و به شناورى‌كنان شناوريى

فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً

پس پيشى‌گيرندگان پيشى‌گرفتنى

فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً

پس كارپردازان كارى

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

روزى كه بلرزد لرزنده

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

از پيش آيد پى درآينده

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ

دلهايى است در آن روز هراسان

أَبْصارُها خاشِعَةٌ

ديدگان آنها است سرافكنده

يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ

گويند آيا مائيم بازگردانيده در گور (يا در حال نخستين)

أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً

آيا گاهى كه گرديديم استخوانهايى پوسيده

قالُوا تِلْكَ إِذاً كَرَّةٌ خاسِرَةٌ

گويند آن است آن هنگام بازگشتى زيانمند

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ

پس جز اين نيست كه خروشى است يگانه

فَإِذا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ

ناگهان ايشانند به روى زمين

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسيٰ

آيا بيامدت داستان موسى

إِذْ ناداهُ رَبُّهُ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُويً

گاهى كه بانگ دادش پروردگارش بر دره مقدس طوى

اذْهَبْ إِليٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغيٰ

برو بسوى فرعون كه او سركشى كرد

فَقُلْ هَلْ لَكَ إِليٰ أَنْ تَزَكَّيٰ

پس بگو آيا تو را است بسوى آنكه پاكى جويى

وَ أَهْدِيَكَ إِليٰ رَبِّكَ فَتَخْشيٰ

و رهبريت كنم بسوى پروردگارت پس بترسى

فَأَراهُ الْآيَةَ الْكُبْريٰ

پس نماياندش آيت بزرگ را

فَكَذَّبَ وَ عَصيٰ

پس تكذيب كرد و سرپيچيد

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعيٰ

سپس پشت كرد مى‌دويد

فَحَشَرَ فَناديٰ

پس گردآورد پس برخواند

فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْليٰ

پس گفت منم پروردگار بزرگتر شما

فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكالَ الْآخِرَةِ وَ الْأُوليٰ

پس گرفتش خدا به كيفر انجام و آغاز

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشيٰ

همانا در اين است عبرتى براى آنكه بترسد

أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها

آيا شما سخت‌تريد در آفرينش يا آسمان كه ساختش

رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها

برافراشت پوشش را پس بياراستش

وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها

و تاريك ساخت شبش را و برآورد روزش

وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحاها

و زمين را از آن پس گسترانيدش

أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها

برون آورد از آن آبش را و چراگاهش

وَ الْجِبالَ أَرْساها

و كوه‌ها را لنگر گردانيدش

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

بهره‌منديى براى شما و براى دامهاى شما

فَإِذا جاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْريٰ

پس گاهى كه آيد فرودآينده‌اى بزرگتر

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ ما سَعيٰ

روزى كه ياد آورد انسان آنچه را كوشيده است

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَريٰ

و آشكار گردد دوزخ براى هر كه بيند

فَأَمَّا مَنْ طَغيٰ

پس اما آنكه سرپيچيد

وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا

و زندگانى دنيا را برگزيد

فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْويٰ

همانا دوزخ است جايگاهش

وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَي النَّفْسَ عَنِ الْهَويٰ

و اما آنكه بترسد جايگاه پروردگار خويش را و بازدارد خويشتن را از هوسها

فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْويٰ

همانا بهشت است جايگاهش

يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها

پرسندت از ساعت كى است لنگرگاهش

فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْراها

در چيستى تو از ياد آوردنش

إِليٰ رَبِّكَ مُنْتَهاها

بسوى پروردگار تو است پايانش

إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها

جز اين نيست كه تويى ترساننده آنكه بترسدش

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها

گوئيا ايشان روزى كه بينندش نماندند جز شبى يا روزش